“ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის ირაკლი კობახიძის განცხადება

გვინდა, გამოვეხმაუროთ სალომე ზურაბიშვილის გუშინდელ ბრიფინგს.

ქალბატონი სალომეს განცხადებებზე გამოხმაურებას საჭიროდ არ ჩავთვლიდით, თუმცა, პატივს ვცემთ საქართველოს პრეზიდენტის კონსტიტუციურ სტატუსს და აქედან გამომდინარე, ძალიან მოკლედ შევეხებით მისი გუშინდელი ბრიფინგის რამდენიმე პასაჟს.

დავიწყებთ საერთო შეფასებით და ვიტყვით, რომ, სამწუხაროდ, სალომე ზურაბიშვილის გუშინდელი ბრიფინგი პირდაპირ იყო მიმართული საქართველოს მიერ ევროკავშირის წევრობის კანდიდატის სტატუსის მიღების წინააღმდეგ.

ერთი მხრივ, სალომე ზურაბიშვილი ამბობს, რომ რადიკალური ოპოზიცია ბრიუსელში სახელმწიფოს წინააღმდეგ მოქმედებდა და მეორე მხრივ, საჯაროდ თავად იმეორებს იმ სიცრუეს, რაზეც ნაციონალური მოძრაობისა და მისი სატელიტების ანტისახელმწიფოებრივი კამპანიაა აგებული.

როდესაც სალომე ზურაბიშვილი კანდიდატის სტატუსის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებამდე ერთი კვირით ადრე აცხადებს, რომ შარშან ივლისში საქართველო იყო პირველ ადგილზე, ახლა კი არის ბოლო ადგილზე უკრაინასთან და მოლდოვასთან მიმართებით, ამ განცხადებას მხოლოდ უმძიმესი შეფასება შეიძლება მიეცეს. პრეზიდენტის ეს ე.წ. შეფასება რომ ტყუილია, ამასაც კი არა აქვს ამ შემთხვევაში რაიმე არსებითი მნიშვნელობა.

როდესაც სალომე ზურაბიშვილი კანდიდატის სტატუსის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებამდე ერთი კვირით ადრე აცხადებს, რომ, ვციტირებ, „არგუმენტები არ დაგვრჩა“ და კანდიდატის სტატუსის მიღების მხოლოდ „მცირე შანსი რჩება“, ეს არის რადიკალური ოპოზიციის ანტისახელმწიფოებრივი რიტორიკის გაგრძელება. რატომ აკეთებს ამას სალომე ზურაბიშვილი და რატომ ჩაჯდა რადიკალური ოპოზიციის მესიჯბოქსში, ამის განსჯას საზოგადოებას მივანდობთ.

სალომე ზურაბიშვილმა გუშინ ისაუბრა მმართველი პარტიისა და საქართველოს მთავრობის ე.წ. ანტიევროპულ რიტორიკაზე, რასაც არავითარი საფუძველი არა აქვს. ევროპარლამენტარების ის ნაწილი, რომელიც სააკაშვილისა და გვარამიას განთავისუფლებასა და ბიძინა ივანიშვილის სანქცირებას ითხოვს არაა ევროპა და აქამდე გვეგონა, რომ ანტიევროპულ რიტორიკად მათი კრიტიკის გამოცხადება მხოლოდ ნაციონალურ მოძრაობას შეეძლო. თუმცა, ამ შემთხვევაში, მსგავსი, ადეკვატურობას მოკლებული განცხადება სალომე ზურაბიშვილისგან მოვისმინეთ.

ამასთან, საინტერესოა, რომ სალომე ზურაბიშვილმა ევროპარლამენტის რეზოლუცია გუშინ უმწვავესად გააკრიტიკა და აღნიშნა, რომ მასში გვხვდება როგორც ფაქტობრივი უზუსტობები, ისე დაუსაბუთებელი ბრალდებები. გაუგებარია, რატომ უწოდებს სალომე ზურაბიშვილი ჩვენს სამართლიან კრიტიკას ანტიევროპულ რიტორიკას, როდესაც ევროპარლამენტს თავად ასეთ უმძიმეს ბრალდებებს უყენებს.

სალომე ზურაბიშვილმა აბსურდი უწოდა მმართველი პარტიის წარმომადგენლების განცხადებებს იმის შესახებ, რომ ბიძინა ივანიშვილის წინააღმდეგ ირიბი სანქციები უკვე მოქმედებს. შეგახსენებთ, რომ ამგვარი განცხადება პირველად არა მმართველმა პარტიამ, არამედ ბიძინა ივანიშვილის ადვოკატმა გააკეთა. როდესაც ადვოკატი აცხადებს, რომ ბიძინა ივანიშვილის წინააღმდეგ ირიბი სანქციები უკვე მოქმედებს და ამ სანქციებით მას ვერავინ შეაშინებს, ეს რას ნიშნავს, საზოგადოებას კარგად ესმის და წესით, სალომე ზურაბიშვილსაც კარგად უნდა ესმოდეს. ამ ფონზე, რატომ ცდილობს ის ირიბი სანქციების თემის დაკნინებას, გაუგებარია და ამაზე მსჯელობაც საზოგადოებისთვის მიგვინდია.

კარგია, რომ სალომე ზურაბიშვილმა უკან დაიხია მისი განცხადებიდან, როდესაც სააკაშვილი, გვარამია და ბიძინა ივანიშვილი ერთ სიბრტყეში დააყენა და თქვა, რომ ქვეყანა არც ერთს არ უნდა გადავაყოლოთ, ეს არის ციტატა.  არა გვგონია, რომ სალომე ზურაბიშვილმა საკუთარი განცხადება მისი სამარცხვინო შინაარსის დაგვიანებით გაცნობიერების გამო გადააკეთა. როგორც ჩანს, მან, ნახა რა საზოგადოების განწყობა და უმძიმესი რეაქციები, მიხვდა, რომ ამ განცხადების უკიდურესი უსამართლობა და უმადურობა მის იმიჯს მძიმედ დააზიანებდა და უკან დახევა ამიტომ მოუწია.

სალომე ზურაბიშვილმა გუშინ გამოიყენა ნაციონალური მოძრაობისა და მისი სატელიტების კიდევ ერთი მესიჯბოქსი ე.წ. დემოკრატიულ უკუსვლასთან დაკავშირებით. ე.წ. დემოკრატიული უკუსვლის შესახებ განცხადების გამყარება მან რამდენიმე გარემოებით სცადა. შევეხებით თითოეულ მათგანს:

• 19 აპრილის შეთანხმების ანულირება. სალომე ზურაბიშვილს ერთი სიტყვითაც არ უხსენებია, რომ ამ შეთანხმებას მეორე მხარემ - ნაციონალურმა მოძრაობამ 100 დღის განმავლობაში არ მოაწერა ხელი და მმართველმა პარტიამ ის ანულირებულად მხოლოდ ამის შემდეგ სრულიად სამართლიანად გამოაცხადა. ამ 100 დღის მანძილზე, ჩვენ არ გვახსენდება სალომე ზურაბიშვილის, ენჯეოების თუ საერთაშორისო პარტნიორების არცერთი მკვეთრი თუ თუნდაც ნაკლებად მკვეთრი მოწოდება 19 აპრილის შეთანხმების ხელმოწერის შესახებ. რატომ არ მოუწოდებდა ნაციონალურ მოძრაობას არავინ 19 აპრილის შეთანხმებაზე ხელი მოეწერა, ამის შეფასება საზოგადოებისთვის მიგვინდია;
• 5 ივლისის ძალადობის არასათანადო გამოძიება. ეს არის მეორე ბრალდება. სტატისტიკას აღარ გავიმეორებთ, თუმცა, საზოგადოებას შევახსენებთ, რომ 5 ივლისის საქმეზე გამოძიება მყისიერად დაიწყო, სათანადოდ წარმიმართა და არაერთი ადამიანი იქნა დაკავებული და დაპატიმრებული. ამ შემთხვევაშიც სალომე ზურაბიშვილმა გაიმეორე იგივე, რასაც აკეთებენ ჩვენი ოპონენტები რადიკალური ოპოზიციიდან და სამართალდამცავ ორგანოებს საქმის არასათანადო გამოძიება ყოველგვარ კონკრეტულ ფაქტზე მითითების გარეშე დააბრალა;
• მესამე, 75 მილიონის მოცულობის კრედიტზე უარის თქმა. საზოგადოებას შევახსენებთ, რომ ევროკავშირის მიერ გამოსაყოფი 75 მილიონი იყო არა გრანტი, არამედ კრედიტი და ეკონომიკური ზრდის მაღალი ტემპის გამო, საქართველოს მთავრობამ დამატებითი ფინანსური ვალდებულებების აღებაზე სრულიად დასაბუთებულად თქვა უარი. ამასაც რომ თავი დავანებოთ, რა კავშირი აქვს კრედიტზე უარის თქმას ე.წ. დემოკრატიულ უკუსვლასთან, სრულიად გაუგებარია;
• გენერალური პროკურორის არჩევის წესის ცვლილებაზე უარის თქმა. შემდეგი თემა. შეგახსენებთ, რომ 19 აპრილის შეთანხმებით გათვალისწინებული იყო გენერალური პროკურორის არჩევის უპრეცედენტო, აბსურდული წესის შემოღება. ამასთან დაკავშირებით, ჩვენ პარლამენტში წარმოვადგინეთ უტყუარი არგუმენტები, რაზეც ოპოზიციამ ვერცერთი, ვიმეორებთ - ვერცერთი სამართლებრივი არგუმენტით ვერ გვიპასუხა. შესაბამისად, ე.წ. დემოკრატიულ უკუსვლასთან ამ გარემოებას ვერავითარი კავშირი ვერ ექნება;
• არჩევნების წინ ფარული ჩანაწერების გავრცელება. კარგი იქნებოდა, სალომე ზურაბიშვილს ისიც ეხსენებინა, რომ ეს ჩანაწერები არჩევნების წინ არა მმართველმა პარტიამ, არამედ ოპოზიციამ გაავრცელა. ჩვენ ნამდვილად გვაინტერესებს, ვინ განახორციელა და შემდეგ, ვინ გაავრცელა ეს ჩანაწერები. აქედან გამომდინარე, პირველ რიგში, სწორედ ჩვენ ვართ დაინტერესებული, ამ საქმეზე გამოძიება სწრაფად და ეფექტიანად წარიმართოს;
• მოსამართლეთა კონფერენციის მიერ იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს წევრების არჩევა. სალომე ზურაბიშვილს შევახსენებთ, რომ საბჭოს წევრები კონფერენციამ, 300-ზე მეტმა მოსამართლემ კანონმდებლობის სრული დაცვით აირჩია და ეს რომ არ გაეკეთებინა, დღეს ქვეყანას ფუნქციონირებადი იუსტიციის საბჭო არ ეყოლებოდა. სწორედ ეს იყო რადიკალური ოპოზიციის ინტერესი და რატომ იზიარებს ამ ინტერესს სალომე ზურაბიშვილი, ჩვენთვის გაუგებარია;
• ცესკოს წევრების არჩევის წესის ცვლილება. საქართველოს პარლამენტმა შეამსუბუქა ცესკოს წევრების არჩევის უპრეცედენტო და აბსურდული წესი და ის შესაბამისობაში მოიყვანა საერთაშორისო სტანდარტებთან, რაზეც სალომე ზურაბიშვილთან წინასწარი კონსულტაციებიც გავიარეთ. ასეთ პირობებში, აშკარაა, რომ სალომე ზურაბიშვილის შესაბამისი განცხადება მხოლოდ პოლიტიკურადაა მოტივირებული;
• უზენაესი სასამართლოს 4 მოსამართლის არჩევა. ამ შემთხვევაშიც, კანდიდატების წარდგენა და არჩევა განხორციელდა საქართველოს კანონმდებლობის სრული დაცვით, რომელიც არა მხოლოდ სრულ შესაბამისობაშია ევროპულ სტანდარტებთან, არამედ, სირთულისა და გამჭვირვალობის თვალსაზრისით, ევროკავშირის წევრი ნებისმიერი ქვეყნის კანონმდებლობას უსწრებს. გვესმის, რომ რადიკალურ ოპოზიციას ქონდა პოლიტიკური ინტერესი, უზენაესი სასამართლო სრულად არ დაკომპლექტებულიყო და ფუნქციონირებაში სირთულეები შექმნოდა. თუმცა, რატომ იმეორებს რადიკალური ოპოზიციის მესიჯბოქსს სალომე ზურაბიშვილი, ესეც ჩვენთვის გაუგებარია;
• სახელმწიფო ინსპექტორის შესახებ კანონში შეტანილი ცვლილებები. საზოგადოებას შევახსენებთ, რომ სამსახური არ გაუქმებულა, არამედ ორ ნაწილად გაიყო, რაც არასამთავრობო ორგანიზაციების რეკომენდაციებს სრულად შეესაბამებოდა. აქედან გამომდინარე, ინსტიტუციურად არათუ არაფერი გაუარესებულა, არამედ, პირიქით, სისტემა, უფრო რაციონალურად მოწესრიგდა. პრეზიდენტს სიტყვაც არ დაუძრავს იმის შესახებ, რომ ორი ასეთი სამსახურის ერთად არსებობის პრეცედენტი მსოფლიოში არ ფიქსირდება. შესაბამისად, კრიტიკა ამ შემთხვევაში სრულად არის საფუძველს მოკლებული;
• გვარამიას „უდროო“ დაკავება. ამაზე რაიმე სერიოზულ კომენტარს ვერ გავაკეთებთ. როდესაც საქართველოს პრეზიდენტის სტატუსის მქონე პირი პირდაპირ მიანიშნებს, რომ ხელისუფლებას სასამართლოს საქმიანობაში პოლიტიკური ჩარევა უნდა განეხორციელებინა, ეს, რა თქმა უნდა, ვერავითარ კრიტიკას ვერ უძლებს;
• მიყურადების კანონის მიღება. საზოგადოებას განვუმარტავთ, რომ ამ კანონის მეორე მოსმენით განხილვა გადავდეთ 2 კვირით, რათა ოპოზიციას, ენჯეოებს და საერთაშორისო პარტნიორებს კანონის წინააღმდეგ არგუმენტები წარმოედგინათ. თუმცა, ვერცერთმა მათგანმა ამგვარი არგუმენტები, ვერცერთი არგუმენტი ვერ წარმოადგინა. მეტიც, მეორე მოსმენის დროს, პარლამენტის სხდომაზე ოპოზიციის არცერთი წარმომადგენელი სიტყვითაც კი არ გამოსულა. ასეთ დროს, პარლამენტს სხვა არაფერი დარჩენოდა, თუ არა მიეღო კანონი, რომელიც სრულ შესაბამისობაშია საერთაშორისო სტანდარტებთან.

ამგვარად, სალომე ზურაბიშვილმა ვერ წარმოადგინა ვერცერთი არგუმენტი ე.წ. დემოკრატიული უკუსვლის შესახებ ნაციონალური მოძრაობისა და მისი სატელიტების მესიჯის გასამყარებლად. დემოკრატიული უკუსვლა არის ე.წ. აღქმა, რომლის უკანაც არავითარი ფაქტი არ დგას.

ფაქტები კი არის ის, რომ მმართველი პარტიის ნაბიჯების წყალობით, დასრულდა ხელოვნური პოლიტიკური კრიზისი, სათანადოდ მუშაობს ყველა სამართალდამცავი სტრუქტურა, სრულად და სათანადოდ არის დაკომპლექტებული უზენაესი სასამართლო და იუსტიციის უმაღლესი საბჭო, საქართველოში დღესაც მოქმედებს გენერალური პროკურორისა და ცესკოს წევრების არჩევის წესი, რომელიც სრულ შესაბამისობაშია საერთაშორისო სტანდარტებთან, ინსტიტუციურად გამართულად ფუნქციონირებს პერსონალურ მონაცემთა დაცვისა და სახელმწიფო ინსპექტორის სამსახურები, კრიმინალები იხდიან სასჯელს, ორნიშნა ტემპით იზრდება საქართველოს ეკონომიკა, ქვეყანაში არის მშვიდობა და სტაბილურობა.

ეს არის ის, რაც არ მოსწონთ რადიკალურ ოპოზიციას და მის ლობისტებს, მაგრამ რაც მოგვწონს ჩვენ და რაც მთავარია, მოსწონს საქართველოს მოსახლეობას. რატომ არ მოსწონს ეს სალომე ზურაბიშვილს, ამის ახსნა საზოგადოებისთვის მიგვინდია.

რაც შეეხება უკრაინის, სანქციებისა და მეორე ფრონტის თემას:

• სალომე ზურაბიშვილმა გუშინ ლოიალურად შეაფასა უკრაინის ხელისუფლების წარმომადგენლების განცხადებები იმის შესახებ, რომ საქართველოში უნდა გაიხსნას მეორე ფრონტი და უკრაინელი ქალებისა და ბავშვების გარდა, ქართველი ქალები და ბავშვებიც უნდა იხოცებოდნენ. ეს არის მაგალითად დანილოვის ცნობილი ციტატა. ამასთან, აღნიშნა, რომ უკრაინის ხელისუფლების უმაღლესი წარმომადგენლების ნებისმიერი ასეთი განცხადება უპასუხოდ უნდა დავტოვოთ. სალომე ზურაბიშვილის ამ განცხადებაზე რაიმე კომენტარის გაკეთება საჭიროდ არც მიგვაჩნია;
• ორიოდე კვირის წინ, საპარლამენტო დებატების დროს, ოპოზიციამ ერთმანეთისგან ვერ გაარჩია სანქციები და სანქციებისთვის გვერდის არავლის მექანიზმები. ის, რაზეც მაშინ ოპოზიციას სამართლიანად დასცინეს, ახლა სამწუხაროდ სალომე ზურაბიშვილმა გაიმეორა;
• საქართველოს პრეზიდენტმა აღნიშნა, რომ მეორე ფრონტის თემა მოგონილია. როგორც მან განაცხადა, ვციტირებ, „მეორე ფრონტის რისკი, საფრთხე არ არსებობს“. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, სალომე ზურაბიშვილს შევახსენებთ, რომ საქართველოს ტერიტორიების 20 პროცენტი ოკუპირებულია, ხოლო თბილისიდან 40 კილომეტრში, არა ნატოს, არამედ რუსეთის ჯარი დგას. რუსეთისთვის სანქციები რომ დაგვეწესებინა და უკრაინაში მოხალისეებით სავსე თვითმფრინავი გაგვეშვა, ახლა მეორე ფრონტი უკვე დამდგარი შედეგი იქნებოდა. ვინ ითხოვდა ამ ნაბიჯების გადადგმას, სალომე ზურაბიშვილს შეუძლია კარგად მოიკითხოს. აღარაფერს ვამბობთ რადიკალური ოპოზიციის, მისი კუთვნილი ტელევიზიების, ენჯეოებისა და ცალკეული უცხოელი პარტნიორების რიტორიკაზე, რომელიც ქართულ საზოგადოებაში ამ აზრის მომწიფებას ისახავდა მიზნად. სალომე ზურაბიშვილს გვინდა ვუთხრათ, ვინმეს თუ უნდა საქართველოში მეორე ფრონტის გახსნა, ამას მას არავინ ეტყვის, რადგან საქართველოს კონსტიტუციის მიხედვით, პრეზიდენტს მეორე ფრონტის გახსნის არავითარი ბერკეტი არა აქვს, საბედნიეროდ.

ბოლოს, შევეხებით ხვალისთვის დაანონსებული აქციის თემას. ამ აქციის კონტექსტში, საქართველოს პრეზიდენტმა მოგვიწოდა ერთიანობისკენ „ომის პარტიასთან“, როგორც მას თავადვე უწოდა - რადიკალურ ოპოზიციასთან, რომელიც თავადვე სახელმწიფოს საწინააღმდეგო კამპანიაში ამხილა, რაც, რბილად რომ ვთქვათ, არასერიოზულია.

ყველამ ძალიან კარგად იცის, მათ შორის ევროპაშიც, რომ ევროინტეგრაციას საქართველოში მოსახლეობის 85 პროცენტი უჭერს მხარს და ამ ფაქტობრივ მოცემულობას ხვალინდელი მოუმზადებელი აქცია მხოლოდ დააკნინებს. გარდა ამისა, ევროკავშირმა გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს სამართლიანობის პრინციპით, საქართველოს, უკრაინისა და მოლდოვის მიღწევების შეფასების საფუძველზე. სამართლიანი შეფასების პირობებში კი, საქართველოსთვის კანდიდატის სტატუსის მინიჭებას ალტერნატივა არა აქვს.

დაველოდებით ევროკავშირის გადაწყვეტილებას. გვაქვს რწმენა, რომ გაიმარჯვებს სიმართლე და სამართლიანობა, რაც ის ღირებულებებია, რომლებსაც ევროკავშირი შექმნის დღიდან დაეფუძნა.